Elijah, mijn tolk hier, brengt me zondag mee naar zijn kerk. Als eerste blanke in het uit klei en houten palen opgetrokken gebouw, heb ik de eer mijzelf voor te stellen. Vanuit de kerk krijg ik de ‘greetings in the name of Jesus’ mee voor de mensen thuis. Bij deze.
Vlak nadat mijn komst door de propvolle, opmerkelijk jonge kerk bezongen is, wordt er geld opgehaald voor een paar liter brandstof voor de generator, die net genoeg energie levert om de vier uur durende kerkdienst van versterkt geluid te voorzien: een microfoon wordt gedeeld door een twintigkoppig koor; een synthesizer begeleidt het geheel met een kakofonie van gekke geluiden, die een groepje van 6 puberende jongens een voor een uitprobeert.
Tijdens het ophalen van het geld beklaagt een van de weinige ouderen in de zaal zich over deze tweede collecte (de eerste was voor het optrekken van een nieuw gebouw). Ze vraagt zich af of de kerk gedurende de famine month niet zonder versterkt geluid kan. Anderen reageren instemmend: de oogst die in oktober is opgeslagen is in de meeste families aan het opraken; de hoge voedselprijzen brengen veel van de aanwezigen in problemen; pas in juli wordt de eerste nieuwe oogst verwacht. Uiteindelijk zijn het de tieners en de twintigers die de discussie winnen: famine of geen famine, muziek zal er zijn.
Een te verwachten uitkomst, de jongeren (10-25) zijn veruit de grootste groep in de kerk. Het schijnt dat veel oudere mannen door de nomadische vee-rovende Karamojong zijn vermoord in dit dorp, en veel vrouwen verkracht en meegenomen. Tijdens deze ‘cattle-raids’, die vooral in de jaren tachtig en negentig vaak voorkwamen, liepen niet alleen de inwoners van de tegen Mt. Elgon gelegen dorpen gevaar: vaak worden ook hun met gras bedekte ronde huizen in brand gestoken. Veel dorpelingen vluchtten daarna naar hoger gelegen delen van de berg, vlak tegen het national park aan en soms zelfs daarbinnen, met een hoop ontbossing ten koste van het tropische oerwoud tot gevolg.
Wat ‘live’ ontbossing:
Vlak nadat mijn komst door de propvolle, opmerkelijk jonge kerk bezongen is, wordt er geld opgehaald voor een paar liter brandstof voor de generator, die net genoeg energie levert om de vier uur durende kerkdienst van versterkt geluid te voorzien: een microfoon wordt gedeeld door een twintigkoppig koor; een synthesizer begeleidt het geheel met een kakofonie van gekke geluiden, die een groepje van 6 puberende jongens een voor een uitprobeert.
Tijdens het ophalen van het geld beklaagt een van de weinige ouderen in de zaal zich over deze tweede collecte (de eerste was voor het optrekken van een nieuw gebouw). Ze vraagt zich af of de kerk gedurende de famine month niet zonder versterkt geluid kan. Anderen reageren instemmend: de oogst die in oktober is opgeslagen is in de meeste families aan het opraken; de hoge voedselprijzen brengen veel van de aanwezigen in problemen; pas in juli wordt de eerste nieuwe oogst verwacht. Uiteindelijk zijn het de tieners en de twintigers die de discussie winnen: famine of geen famine, muziek zal er zijn.
Een te verwachten uitkomst, de jongeren (10-25) zijn veruit de grootste groep in de kerk. Het schijnt dat veel oudere mannen door de nomadische vee-rovende Karamojong zijn vermoord in dit dorp, en veel vrouwen verkracht en meegenomen. Tijdens deze ‘cattle-raids’, die vooral in de jaren tachtig en negentig vaak voorkwamen, liepen niet alleen de inwoners van de tegen Mt. Elgon gelegen dorpen gevaar: vaak worden ook hun met gras bedekte ronde huizen in brand gestoken. Veel dorpelingen vluchtten daarna naar hoger gelegen delen van de berg, vlak tegen het national park aan en soms zelfs daarbinnen, met een hoop ontbossing ten koste van het tropische oerwoud tot gevolg.
Wat ‘live’ ontbossing:
Kaartje met recente 'encroachment areas'in het beschermde Mt. Elgon national park, waar dorpelingen illegaal het bos binnendringen, bomen kappen en land cultiveren:
No comments:
Post a Comment