De reis vanuit de woestijn naar het veel zuidelijker gelegen Udaipur was een vrij bizarre. Het station van het inmiddels doorweekte Jaisalmer stond vol min of meer heilige koeien, die vochtige vlaaien verspreidden tussen de rijen voor het loket. Een goed geplaatste drol in het voorportaal van het station was voor een groep net van het Pakistaans-Indiase front teruggekeerde soldaten voldoende om flink uit te glijden en bijna en plein public onderuit te gaan. Toen we na een nacht treinen van vervoersmiddel wisselden werden we verrast door een dubbeldekkerbus, waarin op ruim uitgevoerde baggagerekken lijkende ruimtes als bed dienden - zie foto.
Udaipur wordt in de reisgidsen omschreven als een stad van zich in meren reflecterende paleizen. Door tegenvallende moessons in voorgaande jaren stonden de meren echter vrijwel droog, waardoor groene, mossige en moerassige vlakten tevoorschijn kwamen. Dat maakte het nachtelijke uitzicht op de eiland-paleizen niet minder spannend, maar de romantiek van met een bootje naar een waterkasteel varen werd door de in groene drab weggezakte scheepjes toch wreed verstoord.
De hoofdstraten van de stad zijn 'stuffed' met duizend-en-één winkeltjes die schoenen, sieraden, jurken, handtassen en voor vensterbanken bestemde prullaria verkopen. Met een constante stroom van aandringende verkopers moet deze plaats een walhalla voor vrouwelijke bezoekers zijn, maar voor ons stugge kijken-kijken-niet-kopen Nederlandse mannen (die eigenlijk al teveel gekocht hebben in andere steden om uberhaupt in de tassen te passen) was het duidelijk genoeg geweest. Teneinde de eindeloos over Amsterdam-marihuana-tulips-windmills-coffee-shops leuterende handelaars af te schrikken, namen we in onze wanhoop de IJslandse identiteit aan. Aangezien de verkopers op hun standaard-vraag "What Country?" het verwarrende, want nooit-voorkomende "Iceland" te horen kregen, hadden ze zo snel geen standaard-praatje klaar en konden wij ongestoord verder lopen.
Het oude paleis van de plaatselijke koning is van buiten mooier dan van binnen, maar zo groot dat er met veel zoeken een heleboel mooie plaatjes te schieten waren. Na de rijk versierde burcht van Jodhpur kwam dit paleis een beetje kaal over en aan restauratie was duidelijk weinig gedaan. Mooier waren waarschijnlijk de momenten net voor zonsondergang, wanneer de lichtjes van paleizen en tempels zacht door de schemering heen prikken en je vanaf het dakterras met een verse lassi de contouren van de stad overziet.
Udaipur wordt in de reisgidsen omschreven als een stad van zich in meren reflecterende paleizen. Door tegenvallende moessons in voorgaande jaren stonden de meren echter vrijwel droog, waardoor groene, mossige en moerassige vlakten tevoorschijn kwamen. Dat maakte het nachtelijke uitzicht op de eiland-paleizen niet minder spannend, maar de romantiek van met een bootje naar een waterkasteel varen werd door de in groene drab weggezakte scheepjes toch wreed verstoord.
De hoofdstraten van de stad zijn 'stuffed' met duizend-en-één winkeltjes die schoenen, sieraden, jurken, handtassen en voor vensterbanken bestemde prullaria verkopen. Met een constante stroom van aandringende verkopers moet deze plaats een walhalla voor vrouwelijke bezoekers zijn, maar voor ons stugge kijken-kijken-niet-kopen Nederlandse mannen (die eigenlijk al teveel gekocht hebben in andere steden om uberhaupt in de tassen te passen) was het duidelijk genoeg geweest. Teneinde de eindeloos over Amsterdam-marihuana-tulips-windmills-coffee-shops leuterende handelaars af te schrikken, namen we in onze wanhoop de IJslandse identiteit aan. Aangezien de verkopers op hun standaard-vraag "What Country?" het verwarrende, want nooit-voorkomende "Iceland" te horen kregen, hadden ze zo snel geen standaard-praatje klaar en konden wij ongestoord verder lopen.
Het oude paleis van de plaatselijke koning is van buiten mooier dan van binnen, maar zo groot dat er met veel zoeken een heleboel mooie plaatjes te schieten waren. Na de rijk versierde burcht van Jodhpur kwam dit paleis een beetje kaal over en aan restauratie was duidelijk weinig gedaan. Mooier waren waarschijnlijk de momenten net voor zonsondergang, wanneer de lichtjes van paleizen en tempels zacht door de schemering heen prikken en je vanaf het dakterras met een verse lassi de contouren van de stad overziet.
1 comment:
hahaha so funny pictur of Kalle!
Post a Comment