INDIA IV

Jodhpur, de meest gastvrije en ontspannen stad tot nu toe.
Een grote middeleeuwse burcht rijst uit boven een stad van blauwe huizen. Wij op één van de hoogste dakterassen met uitzicht op alle platte daken waar vrouwen hun sari's te drogen hangen, kinderen vliegeren, oude mannetjes hun dagen overdenken en wij de meest slakkegangerige bediening ervaren die een mens zich voor kan stellen. Een ontbijt kost één uur, lunch anderhalf en diner tegen de twee. Geen probleem trouwens: genoeg te zien en een paar gezellige backpackers als mede-wachtenden.
Het Meherangarh Fort, eeuwenlang de woonplaats van marahadja's en hun hofhouding, is misschien nog wel de meest toeristische plek van de stad. Audio-guides, een museumwinkel, handlezers (Joris krijgt drie grote liefdes te verduren op zijn 21ste -ik ben benieuwd) en een toeristenbazaar vol stoffen en sieraden maken de sfeer wat commercieel. Het fort is gelukkig een kasteel met een schoonheid zoals ik die noch in Nederland, noch in Marokko heb gezien. Gekleurd glas, kunstig afgewerkte ramen, beschilderde muren en panelen zorgen voor goede foto's.Op de achtergrond een sprookjesachtig landschap van indigo huizen (goed tegen de zomerzon), tempels en groene heuvels.
Even buiten de stad bezochten we het nieuw paleis van de plaatselijke marahadja. Prachtig van meer dan een kilometer afstand, van dichtbij een afzichtelijke verzameling afgewerkte blokken beton. Toen enkele Mediterraanse mede-toeristen zich op een 'verboden te betreden' deel van de paleistuin begaven werden ze er door zich aggresief uitlevende wachters letterlijk afgeschopt, waarna de hooligan los kwam in de verbannen bezoekers. Gelukkig waren wat sussende gebaren van Hollandse zijde genoeg om een flinke natrap en een Spaans-Indische oorlog (op beperkte schaal) te voorkomen.
Dit voorval vormde echter de uitzondering op Jodhpur's vrij ontspannen sfeer, een sfeer die we in India's schreeuwerige steden weinig meer zouden tegenkomen.